Zo op het eerste oog werd ik er triest van. Het was maar een kale bedoening bij de bron! Struiken waren weggehaald, bomen waren helemaal gekapt of er waren takken afgezaagd. Waar de begroeiing eerst zo overvloedig was, restte nu een kaal landschap dat de bron omringde. Ik moest er echt even van bekomen…..mijn heerlijke plek in de natuur, was veranderd….het was niet meer precies zoals ik het omschreef in het boek Heilige bronnen in de Lage Landen.
Wat was er dan nog wel? Nou, alles. Toen ik eenmaal kon afstemmen op de energie van de plek, bleek alles onveranderd. Ik voelde weer die heerlijke rust en verwondering die ik hier altijd vind. Ik moest alleen wat dieper voelen…..en dat was precies wat ik op dat moment nodig had in mijn dagelijks leven:
Verder kijken dat wat ik op het eerste oog zie.
Verbinding maken met een diepere laag.
Voelen wat er ècht is.
Toen ik wegging, zag ik dat ik niet de enige ben die deze plek wel eens bezoekt…..in de boompoort hing een prachtig blauw lint. Als bedankje of eerbetoon? Hoe dan ook: de plek in het bos bij de bron blijft hetzelfde, ook al ziet het er anders uit. Ik zit nog steeds graag bij het water…..dit blijft mijn plek.
Heilige bronnen in de Lage Landen 